Τρίτη 24 Μαΐου 2011

FIND JOB = FIND LIFE?

Η δουλεια τρώει τον αφέντη ή τον κάνει?...Τόσα πτυχία,τόσα ξενίχτια διαβάσματος,τόσα...τοσα...ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ..Που πλέον φαίνονται τόσο λίγα..Θυμάμαι όταν μπήκα στη σχολή ..είχα μία υπερηφάνια που με οδηγούσε σε μια ψευδαίσθηση πως με το που αποκτήσω το πτυχίο οι πόρτες των μεγάλων επιχειρήσεων θα ανοίξουν διάπλατα και θα πρέπει να διαλέξω την καλύτερη μέσα στις τόσες προτάσεις όχι να παρακαλάω στη χειρότερη...
Τόσο αθώο μυαλό για την ζωή...Έτσι όπως σου το πλάθουν οι γύρο σου..Ένα ΗΑPPY END σε κάθε παραμύθι...''Η πανέμορφη πριγκίπισσα παντρεύεται τον εξίσου πανέμορφο πρίγκιπα ..'' και κάπως έτσι γλυκά με έπερνε ο ύπνος...''Το τεράστιο και πλούσιο παλάτι....'' Και ξαφνικά ξυπνάω και αντικρύζω οτι δεν υπάρχουν μόνο οι όμορφοι ,υπάρχουν και οι ''άλλοι'',δεν υπάρχουν μόνο οι πλούσιοι επιβιώνουν και οι φτωχοί...Και το καλύτερο?? Πως οι ήρωες της πραγματικής ζωής δεν είναι ''οι πρίγκιπες'' με τα τεράστια σπίτια και τα ακριβά ρούχα αλλά οι αυλικοί που πολεμάνε για την ζωή ,εκτιμούν ότι έχουν και μαθαίνουν να αγωνίζονται για τα ήθη τους..
Ξεχύνονται στους δρόμους καθημερινά κρατώντας στα χέρια εφημερίδα ,που και πάλι δεν έχει κάτι αξιόλογο στην στήλη ''JOBS'', καφέ στο άλλο χέρι και αρχίζει ο αγώνας της ζωής ,ένα μάθημα που προσπαθείς να το περάσεις και όμως για άγνωστους λόγους κόβεσαι!Πόσες φορες να αντέξεις την απόρριψη?''Μα το πήρα το πτυχίο !!!Είμαι έτοιμη/ος για δουλέια τί άλλο θέλουν??''Δεν ήξερα πως πρέπει να έχω χαρακτηριστικά μοντέλου εκτός απο γνώσεις για να με προσλάβετε!Απο την άλλη σε ρωτάνε για την προσωπική σου ζωή (που καταντήσαμε)''Σκοπεύετε να παντρευτείτε?'' Τι σε νοιάζει τι σκοπεύω να κάνω?Μετά όλοι κλαίγονται για υπογεννητικότητα στην ελλάδα!Πως να θέλω να κάνω οικογένεια αφού οι προδιαγραφές επιβίωσης το απορρίπτουν?!!!Έρχετε μετά το γλυκό μήνυμα της απόρρυψης ''Θα σας ειδοποιήσουμε ,ευχαριστούμε. '' Σου κάνω η όχι????Πές μου πως η προηγούμενη που μπήκε και είχε δύο μέτρα πόδι κάλυψε την θέση, μην παίζεις με την ψυχολογία μου..
Απελπισία στις καρδιες των νέων ,απελπισία και αγωνία..Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι μιας φίλης ..η οποία με ενέπνευσε να γράψω για το συγκεκριμένο θέμα ..την κάλεσα από άγνωστο αριθμό και της πρότεινα μία θέση σε μία εταιρία η οποία αναλάμβανε τα οικονομικά ενός ''οίκου ανοχής'' μέσα στην απελπισία της για δουλειά και κρατώντας το ήθος της ψηλά ανταποκρίθηκε στην θέση ξεκαθαρίζοντάς μου πως θα δούλευε μόνο πάνω στα οικονομικά στοιχεία της εταιρίας..Σκεύτηκα πως σε άλλες συνθήκες θα έκλεινε το τηλέφωνο και θα αρνιόταν κατηγορηματικά αλλά η ανάγκη να αποδείξει στον εαυτό της πως αξίζει μία θέση εργασίας και μία θέση στη ζωή την έκανε να δεχτεί..
 Απεγνωσμένοι όλοι καταφεύγουν στο νυχτοκάματο..νυχτοκάματο του τρόμου θα συμπλήρωνα..καθώς πλέον και εκεί πρέπει να έχεις τα απαραίτητα προσόντα όπως λένε...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αναγνώστες